Teorie handlu międzynarodowego

Adam Smith jest najbardziej znany z tworzenia podstaw współczesnej teorii ekonomicznej. Wśród swoich licznych wkładów podkreślił korzyści, jakie kraje mogą czerpać z handlu.

Handel międzynarodowy zwiększa wydajność, ponieważ każdy kraj specjalizuje się w najbardziej produktywnych sektorach, aby zwiększyć ogólną produkcję (a tym samym konsumpcję). Pomysł ten jest powiązany z przykładem wytwarzania szpilek przedstawionym przez Smitha: oddzielając kolejne operacje, które tworzą szpilkę, Smith pokazuje, że podział pracy znacznie zwiększa produktywność. Handel międzynarodowy, pozwalający na większą wielkość rynku, a tym samym podział pracy, zwiększa korzyści.

Teoria handlu międzynarodowego Smitha nazywana jest teorią absolutnej przewagi. To pokazuje, że każdy kraj jest zainteresowany specjalizacją w produkcji, w której ma absolutną przewagę konkurencyjną nad innymi, a następnie wymianą swoich produktów.

Przewaga porównawcza Ricardo

Na początku XIX wieku angielski ekonomista David Ricardo kontynuował pracę Smitha, ale wykazał, że kraj był zainteresowany specjalizacją i uczestnictwem w handlu międzynarodowym, nawet jeśli nie miał absolutnej przewagi konkurencyjnej.

To jest teoria przewagi komparatywnej: każdy kraj ma interes w specjalizacji w produkcji, w której jest stosunkowo najbardziej konkurencyjny, oraz w handlu. Wniosek Ricardo, który może wydawać się nielogiczny, jest taki, że każdy kraj czerpie korzyści z handlu międzynarodowego, niezależnie od poziomu jego rozwoju.

David Ricardo ilustruje swoją teorię dwoma towarami i dwoma krajami: tekstyliami i winem, a także Portugalią i Anglią. W jego przykładzie Portugalia jest bardziej produktywna niż Anglia w obu branżach. Niemniej jednak przewaga Portugalii w winie jest stosunkowo większa niż w przypadku sukna. Portugalia jest zainteresowana produkcją tylko wina, a Anglia tylko suknem, a następnie wymianą części swoich produktów.

Jednak ta teoria opiera się na pewnych założeniach ograniczających, takich jak brak kosztów transportu. Ponadto bardzo zaawansowana specjalizacja krajów sprawia, że są one narażone. Na przykład, jeśli kraj specjalizuje się w produkcji wina, a winorośle są niszczone przez choroby, skutkiem będzie poważny kryzys gospodarczy.

Podejście HOS

W latach 30. i 40. kilku ekonomistów zaktualizowało teorię handlu międzynarodowego i stworzyło tak zwany model HOS, nazwany na cześć jego założycieli: Eli Heckschera, Bertila Ohlina i Paula Samuelsona.

Zgodnie z tym modelem kraje specjalizują się według ich czynników. Na przykład kraje bogate, bardziej zaawansowane technologicznie, specjalizują się w branżach wymagających zaawansowanych technologii (inżynieria komputerowa, aeronautyka, badania naukowe itp.). Biedniejsze kraje będą specjalizować się w branżach pracochłonnych (takich jak przemysł tekstylny w Chinach).

Nowa teoria handlu międzynarodowego

Od lat 70. i 80. model HOS był ostro krytykowany, ponieważ nie odpowiadał temu, co zaobserwowano w handlu międzynarodowym. Handel najwyraźniej odbywa się nie tylko na podstawie wyposażenia w czynniki.

Ekonomiści, tacy jak Paul Krugman, wskazują, że handel odbywa się głównie między podobnymi krajami a podobnymi produktami. Mówimy o „handlu wewnątrzgałęziowym”. Na przykład Europa sprzedaje Airbusa USA, ale kupuje Boeinga, co jest sprzeczne z przewidywaniami modelu HOS. Z krytyki modelu HOS wyłoniła się nowa teoria handlu międzynarodowego, która wprowadza wyjaśnienia oparte na konkurencji niedoskonałej.

To podejście pokazuje w szczególności znaczenie zwiększania zwrotu na skalę, tj. im więcej kraj wytwarza produkt, tym bardziej produktywny staje się w tym obszarze, gdy rozwija know-how. i efekt skali. Takie podejście wyjaśnia geograficzną koncentrację działalności (kino w Hollywood, aeronautyka w Tuluzie, motoryzacja w Niemczech, finanse w Londynie itp.).

Chociaż takie podejście nadal sprzyja otwartości handlu, pokazuje, jak korzystne jest dla rządu prowadzenie polityki przemysłowej. Rzeczywiście, tymczasowo pomagając sektorowi, państwo może pomóc mu osiągnąć krytyczny rozmiar, który następnie pozwoli mu czerpać korzyści ze wzrostu skali i być konkurencyjnym na rynku globalnym.

Dalej

• Tabele ekonomistów Transkrypcje
• Saldo płatności Transkrypcje

Witam, na przykład, my w krajach trzeciego świata, zwłaszcza w krajach afrykańskich, prawie nie produkujemy tak małej ilości, jaką produkujemy z podziemia; minerały, które są sprzedawane w stanie surowym i to kupujący ustalają ceny, jaka jest nasza przewaga komparatywna w tym przypadku, według Davida Ricardo?

Trudno udzielić ogólnej odpowiedzi dla wszystkich krajów afrykańskich. Jeden z obszarów, który możesz zbadać, dotyczy badań mających na celu „ujawnienie” przewagi komparatywnej. Jest to statystyczna metoda szacowania, wykorzystująca dane dotyczące handlu międzynarodowego, przewagi komparatywnej kraju lub grupy krajów. Korzystając z tej metody, ekonomista H. Beyene pokazuje w artykule „Trade Integration and Revealed Comparative Advantage of Sub-Saharan Africa and South Asian Commodity Exports”, że Afryka Subsaharyjska ma ujawnioną przewagę komparatywną w eksporcie produktów rolnych i spożywczych, paliw, rud i metale.

Bartosz Paluch

Urodził się w Krakowie w 1992 roku. Był jedynakiem i rodzice wiązali z nim wielkie nadzieje. Ukończył z wyróżnieniem liceum i w wieku 19 lat wstąpił na Uniwersytet Jagielloński, gdzie w latach 2010-2015 studiował na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej. Bartosz Paluch obecnie mieszka i pracuje w Warszawie oraz zajmuje się programowaniem. Ma żonę i dziecko.

Komentarze (0)